Przedstawiciele polskich związków sportowych zakwalifikowanych do grupy sportów strategicznych wzięli udział w konferencji, podczas której omawiano zagadnienia polskiego modelu kształcenia kadr trenerskich w kontekście Międzynarodowych Ram Trenerskich (International Coaching Framework). Mówiąc prościej, rozmawiano o przyszłości kształcenia trenerów po wejściu w życie deregulacji tego zawodu.

W programie przygotowanym przez Akademię Trenerską, a merytorycznie przez dr hab. prof. nadzw. Jolantę Żyśko oraz dr hab. prof. nadzw. Marcina Krawczyńskiego zastanawiano się nad wypracowaniem stanowiska, które byłoby istotne w określeniu wspólnej drogi uznawania kwalifikacji trenerskich. Tendencja europejska zrzuca taką odpowiedzialność na federacje sportowe. Związki powinny obecnie akceptować tytuły trenera, a także przyznawać klasy II, I czy Mistrzowską. Istotne jest więc wypracowanie kryteriów według, których musi ta procedura przebiegać. Zastanawiano się również nad współpracą pzs z Akademiami Wychowania Fizycznego i możliwości korzystania z dotacji unijnych w ramach programu „Kapitał ludzki”.
Władzom związków zwrócono uwagę na konieczność stworzenia ram określających kompetencję szkoleniowców, związanych z różnymi rolami, jakie wypełniają w swojej pracy. Ramy te mają pomóc w definiowaniu minimalnych choćby standardów niezbędnych do szkolenia, certyfikowania i oceniania trenerów oraz zwiększenia efektywności ich pracy.

W świecie, a zwłaszcza w Europie, działa program, który nazywa się International Coaching Framework. Korzystając z jego założeń określa się kompetencje trenerów i certyfikuje ich, by mogli wykonywać swój zawód na terenie całej Europy. Określa on punkty odniesienia dotyczące kształcenia, rozwoju i uznawania zawodu trenera.

Daje to ogromne możliwości pzs, które na podstawie ustaleń ICF będą mogły ustalać kryteria licencjonowania szkoleniowców. Co więcej, ramy te są na tyle elastyczne, że pozwalają odnieść się do różnych sportów i specyfiki pracy trenerów. Wyzwaniem jest natomiast wpasowanie tych wymogów w model kierowania sportem, jaki obecnie działa w naszym kraju, jak określa to Unia Europejska, biurokratyczny, czyli określony przepisami ministerialnymi.

Podsumowując, nowa rzeczywistość daje narzędzia polskim związkom sportowym wpływania na poziom kształcenia trenerów, ale też wymaga od nich pracy nad rozsądną transformacją dotychczasowego systemu, który byłby korzystny dla ich sportu i szkoleniowców.

International Sport Coaching Framework (Międzynarodowe Ramy dla Trenerów Sportu).
Inicjatywa ta sygnalizuje nowy rodzaj wspólnych wysiłków zmierzających do uznania oraz wsparcia roli trenerów na wszystkich poziomach sportu na całym świecie. Trenerzy mają obowiązek stale doskonalić i poszerzać swoje zdolności, aby móc w pełni sprostać potrzebom sportowców, którym służą. Organizacje, które ich zatrudniają muszą zapewnić trenerom odpowiednie wsparcie. Krajowe i międzynarodowe federacje odgrywają przewodnią rolę w rozwoju trenerów. Rola pracy trenerskiej została uznana przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski (IOC), czego wyrazem stało się stworzenie Programów Solidarności Olimpijskiej oraz niedawno Komitetu Entourage.

Fot. Szymon Sikora